آموزش و پرورش قصد داشته که یک مشکل را برطرف کند اما هزار مشکل و تهدید دیگر ایجاد کرده است!
همزمان با شیوع بیماری کرونا، از اواسط سال گذشته تحصیلی، وزارت آموزش و پرورش نیز برای عقب نماندن برنامه های درسی دانش آموزان، اقداماتی انجام داد. یکی از این اقدامات، استفاده از بستر شبکه های اجتماعی برای ارتباط بین دانش آموزان و معلمان بود. همچنین در همین راستا، اپلیکیشنی به نام «شاد» نیز راه اندازی شد، با این هدف که جلوی برخی از ضررهایی که ممکن است حضور دانش آموزان در فضای مجازی به همراه داشته باشد را بگیرد و محیطی متناسب با آنها ارئه دهد.
اما چند نکته در این مورد قابل بیان است:
1. در راهکار 4 -17 سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، به «گسترش بهره برداری از ظرفیت آموزش‌های غیرحضوری و مجازی در برنامه‌های آموزشی و تربیتی ویژه معلمان، دانش‌آموزان و خانواده‌های ایرانی در خارج از کشور براساس نظام معیار اسلامی و با رعایت اصول تربیتی از طریق شبکه ملی اطلاعات و ارتباطات» تصریح شده است.
اما وقتی در سال های گذشته، دولت در زمینه استاندارد سازی فضای مجازی اهمال ورزیده، به گونه ای که امروز حتی بزرگسالان جامعه نیز از آسیب های آن در امان نمانده اند و از طرفی، پروژه های حیاتی صنعت ICT کشور روی زمین مانده و به تبع آن، بسترهای لازم برای آموزش کودکان و نوجوانان در این فضا فراهم نشده است، نمی توان به بهانه شیوع کرونا و تعطیل شدن مدارس، و بدون طی شدن مراحل مقدماتی، دل به دریا زد و قواعد آموزشی و تربیتی دانش آموزان را نادیده گرفت.
2. رهبرمعظم انقلاب، روز سه شنبه در ارتباط تصویری با مسئولان آموزش و پرورش به درستی به این مطلب اشاره کردند: « … آموزش مجازی نباید موجب شود که دانش آموز در معرض آسیب های فضای مجازی و خطرات اخلاقی و اعتقادی قرار گیرد.»
از طرفی، اپلیکیشن «شاد»، فی نفسه و در ظاهر، اقدام خوبی به نظر می رسد اما اگر عمیق تر نگاه کنیم، آموزش و پرورش به بچه ها فقط «شاد» نداده است بلکه «شاد» به همراه گوشی هوشمند،زیرساخت غیراستاندارد، اینترنت ناپاک، شبکه های اجتماعی مخرب و هزاران محتوای فاسد و همراه با آسیب های فرهنگی، اجتماعی و اخلاقی داده و دانش آموزان را در این فضا رها کرده است!
در واقع آموزش و پرورش قصد داشته که یک مشکل را برطرف کند اما هزار مشکل و تهدید دیگر ایجاد کرده است! با این حساب، باید بگوییم که غربی ها نیاز به اجرای سند 2030 در کشور ندارند!
3. آیا در فضای حقیقی هیچ وقت راضی می شویم که مثلاً کودک دبستانی خود را به بهانه فراگرفتن چند کلمه، به دست معلمی بسپاریم که هم معتاد است و هم فساد اخلاقی دارد؟ فضای مجازی فعلی که هزار برابر از آن بدتر است!
با راه اندازی اپلیکیشن «شاد» ممکن است عده ای گمان کنند که به دلیل فضای سالم موجود در آن، دانش آموزان از آسب های فضای مجازی در امان هستند. اما یک سؤال اینجاست که اگر ما به جای «شاد»، مثلاً از اینستاگرام برای آموزش دانش آموزان استفاده می کردیم چه اتفاقی می افتاد؟! در آن لحظه که دانش آموز می خواهد درس فرا بگیرد، برای او فرقی ندارد که در بستر اینستاگرام است یا شاد؛ زیرا به طور معمول در حال فراگیری درس خود است و در آن لحظه تهدیدی متوجه او نیست. اما مشکل اینجاست که بعد از فراگیری درس، در بستر فعلی فضای مجازی و در اقیانوس بی کران اینترنت و شبکه های اجتماعی چگونه می خواهیم او را مدیریت کنیم تا از آسیب های آن در امان بماند؟ بنابراین اگر امروز برخی از دانش آموزان ما دچار افت تحصیلی شده اند، خیلی جای تعجب ندارد. با اندکی تأمل در می یابیم که مشکل ما با راه اندازی شاد و غیر شاد برطرف نمی شود، بلکه خانه از پای بست ویران است.
4. در این مدت شاهد بودیم با وجود اینکه آموزش و پرورش استفاده از اپلیکیشن داخلی را برای ارتباط میان معلم و دانش آموزان تدارک دید، اما برخی از معلمان به بهانه های مختلف از فعالیت در اپلیکیشن های داخلی طفره رفتند و دانش آموزان نیز مجبور شدند که پدران و مادران خود را ملزم کنند تا از نرم افزارهای مخرب خارجی استفاده کنند و آسیب های فردی و اجتماعی در نهایت گریبان گیر والدین و دانش آموزان شد.
5. بنابر گزارش دنیای اقتصاد، زمانی‌که قرار شد آموزش آنلاین دانش‌آموزان روی پلتفرم اپلیکیشن «شاد» انجام بگیرد، سیل عظیمی از متقاضیان گوشی همراه راهی بازار شد. این افزایش ناگهانی تقاضا و تا حدودی کاهش عرضه به‌دلایل مختلف با عدم توازن جدی مواجه شد. این موضوع تا حد زیادی باعث افزایش قیمت انواع گوشی تلفن همراه شد. این تأثیر به گونه ای بود که روزنامه مذکور، با تیتر «شوک شاد به بازار موبایل» به استقبال آن رفت.
با توجه به اینکه به دلیل بی تدبیری و سهل انگاری دولت در سال های گذشته، قسمت عمده گوشی های مصرفی کشور، خارجی است، همین موضوع باعث افزایش واردات گوشی و خروج ارز از کشور – آن هم در این شرایط حساس اقتصادی و بحران ارز – شده و در کنار آن، هزینه های اقتصادی نیز به خانوار تحمیل می شود.
6. قطعاً نمی توان به بهانه آموزش صرف، پرورش را که هدف غایی است، ذبح کرد. وزارت آموزش و پرورش بیش از آنکه در قبال آموزش مسئولیت داشته باشد، در قبال نتیجه آموزش یعنی پرورش مسئول است. در نتیجه، هر آنچه که در پرورش دانش آموزان اثر معکوس دارد و یا نقض غرض است، باید کنار گذاشته شود.
7. شایسته است تا زمان فراهم شدن بستری مناسب تردر راستای آموزش مجازی دانش آموزان، فعلاً به ظرفیت صدا وسیما و شبکه های تلویزیونی و حتی رادیویی -در صورت نیاز – تکیه شود و در نار آن نیز مسئولان آموزشی کشور، با مشورت کارشناسان تربیتی و آموزشی، در مورد راه های مکمل، تبادل نظر کنند و به یک جمع بندی برسند.
نکته پایانی اینکه، آموزش و پرورش به همان مقدار اهمیت دارد که مبارزه با کرونا اهیمت دارد. نمی توان به بهانه یکی، دیگری را فدا کرد.
منبع :جهان نیوز
دبیر هنری نخستین جشنواره سراسری فیلم رفسنجان (شهرنما) گفت: تعداد ۱۵ اثر از رفسنجان و بقیه آثار از ۲۷ استان تولید و به دبیرخانه ارسال شد.
۳۱ فروردین ۱۴۰۳
رئیس جشنواره سراسری فیلم شهرنما گفت: رفسنجان به‌واسطه حضور برخی فیلمسازان و انجمن سینمای جوان فعال، یکی از قطب‌های فیلم کوتاه ایران است و حجم تولیدات بالا و راهیابی آثار هنرمندان به مرحله نهایی اسکار مؤید این ادعاست.
۳۱ فروردین ۱۴۰۳
تمهیدات و مدیریت بحران سیل در جنوب کرمان روی هم رفته خوب بود، برای اولین بار قصه پر غصه جنوب دردی روی دلمان نگذاشت، اتفاقی که امیدها را برای اصلاح زیرساخت‌ها و ترمیم شکاف ها بالا می‌برد.
۳۰ فروردین ۱۴۰۳
ایستار در لغت نامه ها ایستار را معانی بسیار است.اما آنچه که ما را وا داشت تا نام ایستار را برای حضور در عرصه فعالیت سیاسی بر گزینیم توجه به دو معنا بود اول نوع نگرش و طرز فکر و دوم ثبات قدم و استوار بودن. مجموعه ایستار ماحصل اجماعِ فکری گروهی از جوانان انقلابی است که در سالهای متمادی فعالیت خود در عرصه های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی به باوری در چهار چوب ایستار رسیده اند. ایستار برای ما ایستادگی خردمندانه برای تحقق اصول است، اصولی که منبعث از وحی و عقل است . سعی ما بر این است که در دامگه حوادث با تکیه بر دین و دانش به خردمندانه ترین مسیر ممکن قدم بگذاریم
تمامی حقوق سایت برای تارنمای خبری ایستار محفوظ می باشد.
محمد محمدی
دیدگاهتان را بنویسید