ایستار نیوز » دانشگاههای غیرانتفاعی ؛رفوزه های کرونا

دانشگاههای غیرانتفاعی ؛رفوزه های کرونا

مسئولین دانشگاههای غیر انتفاعی ! اگر حداقل دلتان برای دانشجویان نمی سوزد برای آینده ی خودتان بسوزد که بعدها دانشجویی رغبت حضور در این دانشگاهها را نخواهد داشت و این چیزی نیست که بتوانید به راحتی ترمیمش کنید

۰۲ اردیبهشت ۱۳۹۹

سرویس اجتماعی ایستار، محدثه اکبری: می گویند اگر می خواهید دوست و دشمن واقعی خود را بشناسید باید در سختی‌ها رفتار او را ببینید وگرنه که در خوشحالی ، حال خوب و رفاه ، همه دوست شما خواهند بود.
کرونا که آمد فرصتی شد که اصناف ، گروههای مختلف و مردم را بهتر بشناسیم‌؛ عده ای از امتحان سربلند بیرون آمدند و عده ای رفوزه و مردود شدند.
هر کسی در این شرایط سعی کرد هرکاری از دستش برمی آید انجام بدهد عده ای اجاره ی مستأجران را بخشیدند، عده ای به کادر درمانی کمک کردند،عده ای نیمه شب ها شهر را ضدعفونی می کردند و اما عده ای هم کیسه ای بریدند برای جیب های مردم همان هایی که ماسک و دستکش احتکار کردند، همان هایی که ژل های ضدعفونی را چند برابر قیمت دادند یا همان هایی که حاضر نیستند اجازه دهند دانشجویانی که شهریه ی میلیونی کلاس های حضوری را پرداخت کردند به قانون وزارت علوم عمل کرده و در حالی که کیفیت کلاس های مجازی بسیار ناامید کننده می باشد درس یا ترم خود را حذف کنند.
به راستی که ما به محتکرین ماسک و ژل هرچه می خواهیم می گوییم اما به محتکرین علم هیچ کس چیزی نمی گوید
به راستی دانشجویانی که شهریه ی کلاس های حضوری را پرداخته کرده اند و الان از وضعیت کلاس های مجازی رضایت ندارند چرا نمی توانند مصوبه ی قانونی وزارت علوم را اجرا کنند ؟
آیا در دانشگاههای ما بلکه در کشور ما زیر ساخت لازم برای برگزاری کلاس های آنلاین و مجازی وجود دارد که توقع داریم دانشجویان درس را بفهمند؟
آنچه ما در حال از دست دادن آن هستیم چیزی است به نام ((سرمایه‌ی اجتماعی))‌؛ دانشگاهی که قرار بود مکانی پر شور برای یادگیری باشد از دید دانشجو مکانی برای درآمد عده ای شده است که درک درستی از شرایط اطراف ندارند از همین رو اثراتی که این رفتار دانشگاههای غیرانتفاعی بر افراد جامعه می گذارد مانند آواری بر سر آنها فرو خواهد ریخت آواری که دردش را شاید در این ترم نچشند اما در ترم های دیگر خواهند چشید.
دانشجو وقتی احساس کند کسی شرایطش را درک نمی کند، وقتی سردرگمِ سیستم های مجازی و آنلاین باشد ؛ وقتی استرس و اضطراب تمام وجودش را بگیرد ؛وقتی که احساس کند برای آموزشش کسی دل نمی سوزاند بلکه برای جیبش کیسه ها دوخته شده است چه طور می تواند در آرامش بنشیند و درس ها را فرا گیرد و برای علم و علم آموزی ودانشگاه ارزش قائل باشد؟
مسئولین دانشگاههای غیر انتفاعی ! اگر حداقل دلتان برای دانشجویان نمی سوزد برای آینده ی خودتان بسوزد که بعدها دانشجویی رغبت حضور در این دانشگاهها را نخواهد داشت و این چیزی نیست که بتوانید به راحتی ترمیمش کنید.